Bakırcılar Çarşısı’ndaki küçük dükkânında tam 52 yıldır aynı işi yapan Baykal, mesleğin geleceğine dair umutlu değil. Kendini bu zanaatın “son temsilcisi” olarak tanımlıyor. Ağabeylerinden öğrendiği kalaycılığı çocuk yaşta hayatının merkezine alan Baykal, bugün şehirde bu işi sürdüren tek usta olduğunu söylüyor. Bakır tencere ve tavaların üretimini yapan, yıpranan mutfak eşyalarını yeniden kullanılır hale getiren Baykal, en büyük sorunun çırak yetişmemesi olduğuna dikkat çekiyor.
“BU ÇARŞIDA BÜYÜDÜK”
Kalaycılığı ailesinden öğrendiğini anlatan Baykal, mesleğe başlama hikâyesini şöyle aktarıyor: “Sekiz kardeşiz, altımız bu işi bilirdi. Bu çarşıda büyüdük. 52 yıldır buradayım. Eskiden burada hayat vardı, şimdi sessizlik var. İlgi kalmadı.”
ESKİ MÜŞTERİLER AYAKTA TUTUYOR
Mesleğini daha çok eski müşteriler sayesinde sürdürdüğünü dile getiren Baykal, restoran ve lokantalardan gelen işlerin olmasa dükkânı ayakta tutmanın zor olduğunu söylüyor. “Benden sonra bu işi yapacak kimse yok” diyen Baykal, çırak bulma konusunda umudunu yitirmiş durumda.
"KUMLA BAŞLAYAN EMEK"
Kalaylama sürecini de anlatan Baykal, işin zahmetini şu şekilde anlatıyor: “Müşteriden gelen kapları önce temizliyoruz, ilaçlı suda bekletiyoruz, kumla ovalıyoruz. Düzeltme yapıldıktan sonra kalaylanıyor ve yeniden kullanılır hale geliyor.”
"BİR ZAMANLAR 47 USTAYDIK"
“Eskiden burada 47 kalaycı vardı. Derneğimiz bile vardı. Şimdi hepsi gitti. Ağabeylerim de rahmetli oldu. En güzel yıllarım burada geçti.” Bakırın ateşle, emeğin sabırla buluştuğu bu dükkânda, İlyas Baykal yalnızca kapları değil, bir mesleğin hatırasını da parlatmaya devam ediyor.
