"Futbol: hayatın ta kendisi"

Düşler tarlasında hasat için yeni bir sezonun heyecanı vardır kocaman yüreklerde. Kalabalıklar pür dikkat izler koşturup duranları. Renkler de değişmez, diller de, dinde. Zira ayrı bir din gibidir bu spor. Herkesi bir araya getirip, bir orkestra müziği gibi senkronize eder.       

    Futbol sadece yuvarlak bir cismi, gelişi güzel bir o yana bir bu yana çevirmekten çok öte bir şeydir, hayata fena halde benzer, hayatın ta kendisidir. Bir ruhu vardır futbolun, ruhu olan her şey gibi canlı kanlı bir şeydir. Kalbi atar, nefes alır, sevilir, özlenir ve hatta narkotik bağımlılık yapar. Bedeniniz onun fiziksel bağımlılığından kurtulabilir ancak ruhunuz ölene kadar ona kompulsif bir bağımlılık duyar. Kalecinin savunduğu üç direkten ibaret bir alan değildir. Bütün cepheleri düşmüş bir ülkenin dağlara sığınmış son gerillasıdır, göğsünü siper eder düşmanın mavzerine. Geride mahşerin dört atlısı, orta sahada, yaşamın tüm dinamiklerini bütünleştiren ve pekiştiren emektar proleterya üretkenliği, ilerde ahenkle üretilenin lezzete dönüştürülen alın teri vardır.Yedekler sizin için son düdük çaldığında, göç eden nesillerin yerini alan genç nesiller gibidir. Kenarda alnında baharı olmayan çizgileriyle büyük hoca; bilge duruşu ve üretken dokunuşuyla vakur bir baba gibidir. 

  Futbolla hayatı tanıma fırsatı bulma talihine sahipseniz eğer, ruhunuzun yeşil bahçelerinde neşenin rüzgarı eser durur, bu bahçede bir yanınız hep çocuktur, hep masum kalır, umut doludur, çakmak çakmaktır mavi gözleri bu çocuğun ve oynaşır durur bu pastoral bahçenizde. Futbolun dinamik akışı yaşamın akışından farksızdır, uyuşukluğu kabul etmez ikisi de. Hep tetikte olacaksın, hızlı, çevik ve ahlaklı olmakla kazanacaksın mavi gözlü bir devin taktirini. Yanındakine pas verirsin, kuru bir lezzeti bölüşür gibi, uzun paslar atarsın, uzaklara sevdalı maceraperest dürtüselliğiyle, okursun oyunu, boşluğu görürsün, felsefik bir düşünceyi hayata yansıtmanın entellektüelliğiyle, kollarsın ardını, vefalı bir dost beklentisiyle, estetik kıvraklığın vardır rüzgarla dans eden apaçiler gibi. Akar oyun, hayatın aktığı gibi, sol kanattan diyagonal bir orta kesilir. Eşitlik, kardeşlik, barış ve özgürlük vardır bu ortada. Bu değerler öyle pis burunla karşılık bulmaz, estetik bir dömivole ve insanlık sevinçle ayağa kalkar. Seversin tüm yaşamın boyunca seninle beraber ruhlarının bahçesinde küçük mavi bir oyun çocuğu barındıranları, neden sevdiğini bilemezsin ama hissedersin, futbol iyi bir şeydir ve onu iyi yapan iyi yürekli insanlardır. Yaşamın ağır tortusu çökünce yorgun omuzlarına, tutarsın ruhundaki mavi çocuğun elinden ve savrulursun yeşil bahçelere. Yeniden neşenin masum rüzgarı yalar sarı saçlarını. Gün olur topun karanlık bir bahçeye kaçar, çalarlar çocukluğunu hiç sorgusuz, sualsiz. Işıklar söner. Seninle aynı çocuğu ruhlarında besleyenler, bir avuç toprak atarlar üzerine, yeni bir bahçe yapman umuduyla. Hatıraların hüzündür artık kirpiklerinin ucuna. Alırlar ruhlarındaki çocuğun yeşil bahçesine gömerler seni. Fiyakalı bir jubile tertiplenir adına ve dostların bütün pasları sanadır. Hayatının maçını hayatla  oynarsın ama bütün topların direkte patlar. Haybeden bir penaltı çalar düdüğünün nohutu sevilen hakem, isyan eder türübünler. Uzatmaları olmaz bu hazin maçın. Hayat bir sen sıfırsındır artık. Şerefli bir mağlubiyet teselli değildir seven sevilen yüreklere. Yenildik dostlar ama ezilmedik, ardımdan yas tutmayın. Bu maçı ve beni unutun, önünüzdeki maçlara bakın, zira hüzün sizi ofsaytda bırakmasın, oyuna devam.

  Futbol hayata fena halde benzer, ikisinde de yenilgi acı bir düdük sesiyle biter, geride yıkık bir kahır ve kederdir kalan. Ama yenilgiler sizi geliştirip büyütüyorsa, o zaman zafer sizin demektir.