Yine Eylüldeyiz,
geldi Sonbahar.
Döküldü yapraklar,
birer birer uçuşuyorlar...
Kuşun yuvasına
elvedasıyla,
sessiz sedasız
yürekte sevdasıyla.
Gider bir yolculukta,
toprak anasıyla buluşur,
Geldiği yeri unutmadan...
Bilir topraktan geldiğini yapraklar...
Uçuşup bir bir
nazlı nazlı ,
güvendiği daldan kopar.
Kalır çırılçıplak dallar.
Yalnızlığına yanıp,
Dallar yapraklara,
Yapraklar dalına,
bir içten hüzünle bakar.
Dal da dalına kucak açıp,
Yükselip, boy verdiği
Kökünü arar...
Kökler...
Varoluşun direnci ,özü...
Dal olur ,budak sarar,
yeşeren yapraklardır
onun sözü.
Nice esen yele,
fırtınaya,kara kışa,
direnip boy veren yapraklar,
açar açar hayat bulur.
Ahh gelmeseydi
Sonbahar,
Sararıp solup ,
uçuşur muydu yapraklar ?
Kırma dalını
Kökünü sahiplen ,
Tükenmesin yapraklar.
Eylülde ,
sevgiliye
veda mektubu yazmasın.
Birbirini sarıp sarmalayıp, sonsuz aşkla çoğalsın.
Ayrılıklara uçuşmasın yapraklar.
Hayat döngüsü bu
Açar dalında,
kopar dalından,
her canlı gibi yapraklar...
Buluşur toprağıyla,
Karışıp harmanlanır mayasıyla...
Yeniden doğar ,canlanır
Dalında açar yapraklar.
İnsan da yaprak misali,
Kah gerçek,kah hayali,
İnsan halli ,
Yapraklar...
Kökünde hayat ailesi,
Meyvesini sarıp sarmalar.
Yol alır hayatta her canlı
Çocuklar,torunlar
meyvesinin dalı...
Onlar da kendi Eylülünde,
Birer birer
geleceklerine uçar...
Yaprak misali...
Vedasına erdiği dününe,
Uzaktan bakıp
Bakıp bakıp hasretine,
hasretle el sallar...
Gün gelir yarınlar da
O da sararıp solar.
Varır toprağına ,
kalır bir başına,
Yaprak misali...
Heyy hayat,
Yapraklar uçuşuyor,
Hafif hafif esen rüzgarla,
Sonbahar geldi,
İşte Eylüldeyiz...
İster sevin,ister ağla.
Bak veda zamanı,
Kök dalını,
Dal yaprağını arar.
EYLÜL olmasaydı
Gelir miydi SONBAHAR?..
Hayat dediğin de
dört mevsim;
İlkbahar, Sonbahar ...
Bunun kışı var yazı var,
İnsan ,
Kendi hayatının
yaprağa duruşunu,
Yapraklar gibi kopuşunun
Mücadelesini
Kendisi YAZAR...
Sahi...
SONBAHARIN
NE SUÇU VAR?