Birini tanımak mı istiyorsunuz? Sosyal medya hesaplarına bakın, diyorlar. Instagram’da ne paylaşıyor, Twitter’da neye kızıyor, kimleri beğeniyor, hangi sözleri alıntılıyor… Günümüzde artık insanları, oturup iki kelime etmeden, gözlerinin içine bile bakmadan sosyal medya sayfalarına göre yorumluyoruz.
Peki bu doğru mu?
Sosyal medya, bir insanın kendini göstermek istediği halidir. Bir vitrin. Kimi sadece mutlu anlarını paylaşır, kimi sürekli şikayet eder, kimi de kendine ait olmayan cümleleri “ben buyum” diye sergiler. Oysa insan, bundan çok daha fazlasıdır. Sessizliği vardır, konuşamadıkları vardır, geçmişi, acısı, duası vardır. Ve çoğu, sosyal medyaya hiç yansımaz.
Bir profil sayfası, bir insanın fikir dünyasının sadece küçük bir parçasını gösterir. Hatta bazen hiç göstermeyebilir. Çünkü insanlar sosyal medyada olmak istedikleri kişiyi gösterirler, oldukları kişiyi değil.
Birini gerçekten tanımak istiyorsak, onunla vakit geçirmeliyiz. Sohbet etmeliyiz, sessiz kaldığı anları görmeliyiz. Sosyal medyada öfkeli görünen biri, gerçek hayatta ne kadar yumuşak huylu olabilir, bir bilseniz… Ya da sürekli gülümseyen biri, belki de derin bir yalnızlık yaşıyordur.
Sosyal medya, fikir verir; ama hüküm vermek için yeterli değildir.
Bir insanı tanımak için ekran değil, kalp gerekir. Göz göze bakmak, aynı sofraya oturmak, birlikte susmak bile bazen binlerce paylaşımın anlattığından fazlasını gösterir.
O yüzden; sosyal medya bir izdir belki ama asla insanın tamamı değildir.