Bir gün gelecek…
Ve o gün, çocuklar soracak:
“Gazze bombalanırken siz neyle meşguldünüz?”
İnsanlık tarihinin en karanlık sayfaları, sadece zulmedenleri değil, seyredenleri de yazar.
Gazze bugün bir ölüm koridoru…
Bebekler açlıktan ölürken, ekranlarımızda sadece rakamlar değişiyor.
Tıpkı 1940’larda Nazi Almanya’sında olduğu gibi.
Ama bir farkla: Artık kimse “bilmiyorduk” diyemez.
Seyirci Kalmamak Bir Seçimdir
Sessiz kalmak tarafsızlık değil; onaydır.
Bazen bir paylaşım, bir ses, bir itiraz bile zinciri kırar.
Çünkü bu yaşananlar yalnızca Filistinlilerin değil,
bizim insanlık sınavımızdır.
Koca koca devletler kınamayla yada kafalarını kuma gömerek sürecin geçtiğini düşünüyor ya çok yanılıyor. Bu haksızlıklar yarın size fırtına olarak dönecek. Tarih tekerrürden ibarettir size ne zaman döneceği belli olmaz.
Paranın Kurtaramadığı Anlar
Oskar Schindler, lüksünü değil, vicdanını seçti.
Birkaç bavul altın yerine, binin üzerinde can kurtardı.
Bugün bir isim olarak yaşıyor. Diğerleri ise tarihin kenarında unutulmuş sessizlik notları…
Peki ya bugünün zenginleri nerede?
İsmini bilmediğimiz milyarderler, neden çocuklara bir tas su, bir öğün ekmek gönderemiyor? Gönderdik ama almadılar sınır kapılarında kaldılar diyerek geçiştirecek misiniz? Sadece gıda değil insani koridora ihtiyaç var. Bu gidişe dur demeye ne zaman başlayacaksınız?
Sermayenin vicdanı yoksa, insanlığın bedeli nedir?
Unutma:
Servetle alınamayacak tek şey, ahlaklı bir hatıradır.
Bugün, Bir Cümlelik Onur İçin Ne Yapacaksın?
Yarın geldiğinde, ardımızda bırakacağımız tek şey:
Bir çocuk için atılmış bir adım,
Bir masum için söylenmiş bir cümle,
Bir sessiz çığlığa kulak veren bir kalp olacak.
Bugün, o cümleyi yaz.
Çünkü tarih, sadece zalimi değil,
sessiz kalanları da hatırlar.
Normalleşen Zulüm, Yaygınlaşan Yangın
Zulüm, yeni zulmü doğurur.
Bu süreci normalleştirmek;
yarın başka topraklarda, başka masumlara yönelen saldırıların önünü açmaktır.
Dünya yangın yerine dönerken,
adalet; yalan, iftira ve delil karartmalarla örseleniyor.
Mikrodan makroya, hukuksuzluklar artık alenen “yeni normal” haline geliyor.
Bu suskunluk, sadece bugünü değil,
çocuklarımıza bırakacağımız yarını da karartıyor.
Sanal İnsanlar, Unutulan İnsanlık
Sanal dünya, algılarımızı bozdu.
Etrafımızda hâlâ yaşayan insanlar var ama
çoğu insanlık hissini yitirmiş birer “sanal gölge”ye dönüşmüş durumda.
Görmeliyiz.
Hissetmeliyiz.
Ve harekete geçmeliyiz.