Son güneş, ardından karanlık, bir boşluk...
Belkide kim bilir,
Susuz,dipsiz bir kör kuyu...
Yalvarırsın karanlığa,sesini duyan olmaz!
Susuz kalırsın,su dilenirsin kimse bir damla su vermez!
Açlık biyolojik olarak başlar,ruhunun içini kemirirsin
Aslında açlık,beyin açlığıdır,bilgi açlığıdır sonradan fark edersin.
Alışamaz olursun kuyunun huyuna,
İşte o zaman kendine gelmelisin!
İsyanın başlamalı içinde!
Ben neyim,ben kiminleyim?
Buraya kadar yazdıklarım belki biraz ironiydi.
Ama hayatın gerçeklerini ıskalayamayız!
Ayarı kaçıklar var!
Ayarı bozulanlar var!
Fabrika ayarlarımız bozuldu!
Saat bile günde iki kez doğru zamanı gösteriyor.
Sahi bize ne oldu?
Doğru davranışlarımız niye değişti?
Pandemi döneminden sonra, toplumsal insan ilişkilerinde,gözle görülür farklı davranışlar oluştu.
İnsanlar diyolog kurmada zorluklar yaşıyor.
Yalnız kalma duygusu daha ağır basıyor.
Bu kopukluk,toplumsal dayanışmayı,yardımlaşmayı unutturuyor.
Netice olarak sözlü sohbetlerimiz azalıyor.
Kulaktan dolma içi boş, dedikodu hastalığına tutulmuşuz öylece de gidiyor.
Herkes her şeyi çok iyi biliyor.
Maşallah hiç bilmeyenimiz yok!
Gelişen olumsuz olayların arkasında ne var,ne yok diye sorgulama yok!
Ne gerek var canım!
Biz her şeyi zaten çok biliyoruz.
Bilmeye devam...
Öylemi?
Daha çookk kör,karanlık kuyuya düşeriz bilesiniz.
Sözünde durmamak,söz verilen yere gitmemek,insanları bekletmek eskiden görgü kuralları,insani davranış olarak çok ayıplanırdı.
Bu davranış bozuklukları artık sıradanlaştı.
Saygı,sevgi,güven duyguları zayıflamaya yüz tuttu.
Değer verdiği birinin kalp kırması inanılmaz rahatsızlık verirdi.
İnsanların duyguları o kadar çok değişti ki, onu bile içinde tolere edebiliyor.
Olsa da olur,olmasa da olur moduna geçiyor.
Merhamet duyguları çok azaldı.
Birilerinin kabının boşaldığını seyrederken, bir gün kendi kabınında boşalacağını hiç kimse düşünmüyor.
Onun içindir ki, yardımlaşma,paylaşım toplumun huzuru için çok önemlidir.
Bir düşünsenize;
Toplumda yaşayan insanlar yalnızlaşmış,herkes mutsuz,husursuz.
İşte tam bittiğimizin işareti budur!
Hiç bir şey de başarılı olamayız.
Ülke bütünlüğü o zamanda tehlikededir.
Eğitimde,her alanda büyük kayıplarda oluruz.
İlk önce bütün mesele insan olmak!
İnsanca adaletli paylaşmak, yaşamak!
O halde hiç zaman kaybetmeden,
Her konuda el ele, tutuşalım,beraber yürüyelim aydınlıklara.
Karanlık,dipsiz,kör kuyular yutar bizi yoksa!
Sevgiyle kalın, sağlıkla kalın.
